چند بار وبلاگ نوشتم... دفعه اول خوب و فعال، اما دفعه های بعد...! نمی رسم... در وبلاگم به اون چیزی که میخوام نمیرسم. دلایلش رو میدونم. تا حالا سعی کردم سبک نوشتاریم ثابت باشه، خواستم خوب و متفاوت بویسم، به دنبال کامنت گذاشتن و جمع کردن کامنت نبودم.
اما حالا می گم که... بهتره نظرم رو عوض کنم.
این دفعه این جوری امتحان میکنم: راحت رفتار میکنم با محیط مجازی.
خواستم محاوره مینویسم، خواستم کتابی مینویسم، برای پست کسی حرف داشتم کامنت میزارم، نداشتم نمیزارم، موضوعاتم رو محدود نمیکنم، کلاس بی خودی نمیزارم، بی کلاسی بی خودی نمیزارم! و نکته شدیدا مهم اینکه: سنم رو پنهان نمیکنم!
من 18 سالمه. طبیعتا بی تجربه تر از بزرگترهام، معنی خیلی چیزها رو نمیدونم، خیلی چیزها رو هنوز یاد نگرفتم، جهان بینی ام نه تنها ثابت نیست بلکه شاید اصلا تشکیل هم نشده، خیلی از صفاتم شبیه دختر های هم سن و سال خودمه و دغدغه هام با افراد بالغ یکی نیست. خدا رو شکر از این ها با خبرم و خودم رو آدم بزرگ همه چیز دان نمیدونم!
توضیح بیشتری لازم نیست. پیش به سوی هر آنچه در این وبلاگ بر من میگذرد...!